Casus

Tekenaar: Teague Dylan
Scenarist: Bec Christophe
Uitgever : Silvester

Bij Franse uitgeverijen is het doodnormaal dat een collectiedirecteur op nieuwe concepten broedt en er tekenaars en scenaristen voor bij elkaar zoekt. Lang niet alle auteursnamen zijn bekend. Een paar ronkende namen volstaan om hopelijk de aandacht van het publiek te trekken die toch wel de rest van de albums zullen kopen. Omdat bovendien de tendens is dat lezers niet meer happig zijn om jaren te wachten (één jaar is al te lang) op vervolgen in eindeloos durende reeksen zijn kortlopende cyclussen, seizoenen en conceptreeksen met afgeronde verhalen meer dan ooit aan de orde. Vertaaluitgevers zoals Arboris, Daedalus, Saga Uitgaven en Silvester hebben geen geld om collectiedirecteurs werk te geven. Het heeft de Franse uitwassen maar aan te kopen. Recent gaf Silvester het eerste delen uit van de zesdelige conceptreeks Casus.

Dylan Teague en Christophe Bec mogen Casus openen. In elk album wordt van naaldje tot draadje een mis- of wandaad uit de doeken gedaan. Zeer zeker niet op een documentaire manier, wel volgens alle normen van een (actie)thriller. Diamant speelt zich af in Siberië in 2009. Twee mannen hebben zich laten ronselen in een diamantmijn om er aan de slag te gaan als mijnwerker en boekhouder. Ze zijn eropuit gestuurd door een Amerikaanse maffiabaas om alle details over de tweemaandelijkse diamantkonvooien te onderzoeken. Als ze een van deze konvooien kunnen overvallen, kan de buit een straffe anderhalf miljoen dollar (of meer) bedragen. Zowel de weersomstandigheden als het contact met de plaatselijke bevolking (waarbij de nieuwbakken boekhouder wat voelt voor de zich vervelende dochter van zijn hospita) gooien roet in het eten.

Met Bec weten we wel waar we aan toe zijn: sfeer, sfeer, spanning, spanning. Ook nu weer staat hij garant voor spektakel met een paar indrukwekkende scènes (een defecte tunnel die in een oogwenk mijnwerkers doet bevriezen, het door het ijs zakken van een voertuig,…). Teague zet het allemaal netjes op papier in een realistische stijl die niet op- noch misvalt. Maar voor enige betrokkenheid met of inleving in de personages zijn we hier aan het verkeerde adres. Ligt het aan de Siberische decors dat de personages ons ijskoud laten?

Nu goed, in het volgende album nemen Richard Guérineau (de tekenaar van De Zang van de Vampiers) en Meunier ons mee naar het jaar 33 naar de berg Golgotha in Jeruzalem waar Jezus Christus aan het kruis stierf.

___________________________

___________________________