Empire USA

 

empire.usa

Tekenaar: Goelen Werner
Scenarist: Desberg Stephen
Uitgever : Dargaud

Boem! Een chemische bom ontploft in San Francisco. In nauwelijks vijf uur sterven driehonderdduizend mensen. Niemand praat nog over de drie andere bommen die vooraf onschadelijk werden gemaakt. Niemand praat nog over de vergeten helden. Niemand kijkt nog achterom. Het terrorisme in de Verenigde Staten moeten nu kost wat kost uitgeroeid worden. De president krijgt zonder boe of ba een nieuwe ambtstermijn. Direct koppelt hij de staat aan de enige ware kerk. De grondwet verdwijnt. Creationisme wordt de regel. Abortusklinieken worden vernield. Of het nu in Parijs, Islamabad, Londen of Jakarta is, overal vernietigen Amerikaanse jachtbommenwerpers en commandoteams ongegeneerd potentieel gevaarlijke moslimgroeperingen. De Verenigde Staten leiden de wereld. Het nieuwe keizerrijk Gods, Empire.USA, is opgestaan. Slechts één man kan deze gekte vermijden, maar hij heeft er helemaal geen zin meer in.

Voor deze nieuwe conceptreeks, ferm geënt op het succes van de tv-serie 24, omringde uitgeverij Dargaud zich met het kruim van hun huistekenaars. Stephen Desberg ontwikkelde de plot. Yann (Pin-Up, Spoon En White) hielp mee met de dialogen. Henri Reculé (Het Laatste Jungleboek) en Enrico Marini (Schorpioen, De Adelaars Van Rome) legden de grafische bijbel vast. Griffo, Alain Mounier, Erik Juszezak, Daniel Koller en Reculé zelf laten comicgewijs elke maand een album op ons los, en dit zes delen of één seizoen lang.

De vraag is of dit indrukwekkende lijstje volstaat om een goede strip af te leveren. Ja en neen. Het thema staat als een huis. De wereldwijde politiek met zijn hang naar racisme en fascisme is al altijd één van Desbergs favoriete onderwerpen geweest. Maar in tegenstelling tot Jean Van Hamme die ook vaak durft te goochelen met economische toestanden en sociale manipulaties, graaft de Brusselse Amerikaan dieper. Waar XIII of Largo Winch uiteindelijk altijd meester van de situatie worden, zijn Desbergs hoofdfiguren steeds de speelbal van een sterke machtsstructuur. Hier is held Jared Gail verliefd op een geïndoctrineerde puriteinse vechtmachine, en beseft hij snel dat hij, en bij extrapolatie de hele geheime dienst, koudweg gemanipuleerd wordt. Neen, met het thema is er helemaal niets mis. Ook de tekeningen van Griffo en Mounier, die naadloos de opgelegde stijl volgt, ondersteunen het verhaal. Het schoentje wringt bij de verschillende karakters. Die zijn allemaal net iets te kunstmatig opgebouwd. Jareds levensloop, het misbruikverhaal van zijn lief Scarlett, de scheidingsperikelen van collega-flik Saskia en de freaky Star Wars-dialogen van Duane. Het is te veel en komt te geforceerd over. Het klinkt vreemd, maar we missen een paar kleurloze waterdragers voor het verhaal. Hopelijk duwen de hoofdrolspelers in de volgende delen hun persoonlijke tics en sores naar de achtergrond en onderwerpen ze zich slaafs aan de geweldige plot. Duimen maar.

___________________________

___________________________

___________________________