Kaap Hoorn

 

kaap.hoorn
Tekenaar: Riboldi Enéa
Scenarist: Perrissin Christian
Uitgever : Medusa

Zie ze vluchten! Johannes Orth, de oude Duca en de grijnzende Krüger geven hun vermoeide paarden nog maar eens de sporen. Maar de gaucho’s slagen er maar niet in hun achtervolgers af te schudden. Het feit dat Duca veel bloed blijft verliezen, helpt hen ook al niet vooruit… ’s Nachts wordt het te veel voor Krüger en tijdens de eerste wacht kiest hij het hazenpad, samen met de buit, 25 kg puur goud. Enkele mijlen verderop, op de woeste zee, probeert Jason Low zijn zeilbootje weer richting de Straat van Maghelaan te sturen. In een verknipte poging om aan te tonen dat stoomboten geen toekomst hebben, moest en zou de gepensioneerde Amerikaan helemaal alleen rond de wereld varen. Maar enkele stormen dreven hem totaal uit koers en nu dobbert hij daar, aan het eind van de wereld, in Vuurland. Op de kusten van dit onherbergzame Ushuaia, brengen missionarissen, enkele op drift geraakte meisjes en de obligate militairen de plaatselijke indianen de nodige Europese beschaving bij. Voor de drommels lijkt alles beter dan vermoord en verkracht te worden door opportunistische robbenjagers. Hoog boven hen allen zweeft een majestueuze albatros. Wat kan het deze koning van de vogels schelen dat het lot van al die mensen samenhangt en uiteindelijk zal versmelten. Dit is immers zijn land. Zijn leven. Zijn territorium. Dit is Vuurland anno 1890.

Kaap Hoorn is een vreemde strip. Het begint als een spannende gauchowestern, om over te gaan in een aangrijpende, intimistische zeilstrip om uiteindelijk een didactische zedenschets te worden zoals Emmanuel Lepage ze zo graag op ons loslaat. Christian Perrissin, die ons ook al verblijdde met het steeds beter worden El Niño, hinkelt hier duidelijk op verschillende gedachten. Maar hoewel de mayonaise pas heel laat pakt — waar is Krüger trouwens? —, heb je nooit het gevoel dat de verhaallijnen elkaar voor de voeten lopen. Bovendien zal het tweede deel van de strip, die bij onze zuiderburen door uitgeversperikelen vier jaar op zich liet wachten, dan pas helemaal openbloeien. Nog een beetje geduld dus. En dat hebben we zeker. Onze kalmte is volledig te danken aan de Italiaanse tekenaar Enea Riboldi. Deze zeilfanaat hielp ooit aan Dylan Dog en tekende ronduit vetcoole posts/covers van Dampyr. Met Kaap Hoorn toont hij zich als de absolute revelatie. Zijn haarscherpe tekeningen zorgen ervoor dat de echte held van dit verhaal Vuurland is. Wat een openheid, wat een drama spreekt er uit de tekeningen. En alsof het niets is, tekent de vijftiger met plaat 12 en 13 onmiddellijk voor de mooiste scèneovergang van het jaar.

Hoe het verhaal ook afloopt, Kaap Hoorn is sowieso fijn speurwerk van de nieuwe uitgeverij Medusa, en verdient absoluut deze vlotte vertaling.

___________________________

___________________________

___________________________