Moordenaar Op Maat

Tekenaar: Corboz Yannick
Scenarist: Lupano Wilfrid
Uitgeverij: Silvester

In de eightiesfilm Trading Places, met Eddie Murphy en Dan Aykroyd, betwisten twee rijkaards dat de klasse van een mens in hem zit of de omstandigheden hem integendeel zover brachten. Ze gaan een weddenschap aan en verdoemen een beurshandelaar, iemand van hun eigen clubje, tot de bedelstaf en katapulteren een zwerver in een wereld van rijkdom, luxe en overdaad. Het is een klassiek verhaal van rags to riches of from zero to hero en vice versa. De perfecte formulefilm Trading Places behoort tot ons persoonlijk filmcanon en ook in Moordenaar op Maat wordt eenzelfde premisse uitgewerkt.

Wenen, 1900. Twee rijke, arrogante en betweterige smeerlappen wedden dat ze van een zeer brave kerel een vijand van de samenleving kunnen maken, het verleggen van iemand levenspad om er een moordenaar van te maken, een moordenaar op maat. Ze zien het als een subversief en decadent kunstwerk. Het levende kunstwerk, oftewel de ezel van dienst, is een toevallige voorbijganger: de jonge Victor die het niet te breed heeft en geslagen wordt door zijn vader. De twee ‘kunstenaars’ testen hem en nemen hem vervolgens op sleeptouw om hem van de geneugten des levens te laten profiteren. Ze winen en dinen hem en hij krijgt ongelimiteerde en voor hem betaalde toegang tot een luxebordeel. Victor weet niet wat hem overkomt. Hij wordt natuurlijk verliefd op een prostituee, maar zij wil zich niet exclusief aan hem binden. Ze stelt zich ook openlijk vragen over wat hem overkomt. Naar die realiteit heeft Victor dan weer geen oren. Een keer de financiële bron is afgesloten, raakt Victor inderdaad buiten zinnen. Maar tegen wie zal hij zich keren?

Moordenaar op Maat steunt op een ontzettend geslaagd en sprankelend idee dat Wilfrid Lupano (je kent ‘m van Krasse Knarren) op spitsvondige wijze uitwerkt naar een vlot lezend verhaal met weerhaakjes. Het knettert langs alle kanten. De expressieve tekeningen van Yannick Corboz zijn eventjes wennen, maar dat komt ook omdat hij binnen dezelfde strip zelf al evolueert van een iets te losse stijl om mankementen te verdoezelen naar tekeningen met een fijnere lijnvoering en meer overtuigingskracht. De volgende albums zijn wat praatziek met niet altijd relevante zijsporen, maar dat deze reeks vertaald raakt, is op zich een teken dat er nog veel moois beschikbaar is op de Franstalige markt.

___________________________

___________________________