Pigalle, 1950

Tekenaar: Arroyo Jean-Michel
Scenarist: Christin Pierre
Uitgeverij: Daedalus

Terwijl hij terugkeert naar zijn geboortestreek Aubrac, herinnert Antoine, ook wel “Twanne” genoemd, zich zijn vertrek naar Parijs, net achttien jaar oud. De schok toen hij de gebouwen, de straten, de mensen ontdekte, zijn eerste baan als bezorger en daarna als manusje-van-alles bij La Lune Bleue, het modieuze cabaret van Monsieur Beau Beb, en zijn ontmoeting met Olga. Als hij toen had geweten waar dit alles hem zou brengen…

Al enige tijd aangekondigd, verscheen begin april 2022 de samenwerking tussen Jean-Michel Arroyo (kleuren en tekeningen) en Pierre Christin (scenario) in de boekhandels. Weg van de vliegtuigen (*L’escadrille des têtes brûlées*, *Jack Blues* of *Buck Danny* voor de kunstenaar) duikt Arroyo met plezier en bescheidenheid in een herinterpreteerd Parijs van de jaren ’50. De tekenaar legt onmiddellijk het decor vast, waarbij hij sfeer boven nauwkeurige reconstructie verkiest. De keuze voor sepia-tinten draagt bij aan dit gevoel, net als de karakteristieke gezichten en kledingstijlen. De meest cinefiele nostalgici zullen herinnerd worden aan Gabin, Carmé, Melville, Grangier…

Het ademt een eerbetoon aan een tijdperk, aan een genre – de Franse film noir – aan Pigalle en Montmartre, dat de auteurs volledig omarmen. Toch ontbreekt het avontuur bedacht door Pierre Christin aan spanning en intensiteit. Dit komt door een plot zonder echte verrassingen en personages die slechts oppervlakkig worden aangestipt en, vooral, te stereotiep zijn. De uitsmijter, een worstelaar in zijn vrije tijd, de kroegeigenaar die geheuld met de Corsicaanse maffia, de ster die wordt onderhouden door de elite van de nacht, enzovoort. Ze zijn er allemaal, maar ze zijn weinig uitgewerkt. Zelfs Toinou, het hoofdpersonage, slaagt er ondanks zijn ontwikkeling niet in echt sympathiek te zijn.

Zonder echt te overtuigen, biedt *Pigalle, 1950* toch een mooie nostalgische duik in een Parijs dat niet helemaal echt is, noch volledig verzonnen. De sfeer van een tijdperk vermengt zich met deze thriller die de auteurs inspireerde om het plezier voort te zetten. Zo zou *L’île des riches*, een nieuw album in kleur, volgend jaar moeten verschijnen.

___________________________