De Nieuwe Avonturen Van Rik Ringers

Tekenaar: Liemt Simon van
Scenarist: Drousie Benoît
Uitgever: Lombard

Je kent dat wel… een oude vriend die je jarenlang tijdens je jeugdjaren erg close weet, maar met wie het contact geleidelijk aan vermindert. Jaren nadien lijkt het je wel aangenaam om die vriend van weleer nog eens terug te zien, ook al weet je goed genoeg dat het weerzien nooit hetzelfde zal zijn en je zelfs het gevaar loopt dat een negatieve ervaring je herinnering aan die oorspronkelijke vriendschap kan verdringen. Maar nieuwsgierigheid en hoop winnen en je waagt het erop.

Velen zullen zich hierin herkennen wanneer ze dit nieuwe album met de naam van hun oude bekende van het rek nemen. Hier was het alleszins niet anders. Het contact met die goeie ouwe Rik Ringers was wat verwaterd. Scenario’s die op zijn zachtst gezegd wat vérgezocht waren (of net te eenvoudige whodunits) zullen daar wel voor iets tussen hebben gezeten. Een Rik Ringers die terugkeert naar de roots van de reeks, zonder zelfexploderende dvd-spelers in de auto, of te ongeloofwaardige hightechplots, zou de vriendschap met die oude vriend wel terug kunnen doen opflakkeren.

De auteurs van R.I.P. Rik! lijken dat begrepen te hebben. Chronologisch keren ze alvast terug in de tijd en voor het overige durven ze een stapje verder te gaan. Duizendpoot Zidrou zet enkele van zijn pootjes op voor de reeks onbegaan terein, zoals Riks zelfspot of een verhouding die verder gaat dan het platonische, al zijn deze twee zaken toe te schrijven aan Riks dubbelganger. Het merendeel van zijn pootjes houdt de scenarist wel op vertrouwde grond, waardoor deze Rik Ringers een wat meer grimmige toets krijgt, maar toch vooral grenzen aftast.

Grafisch legt de minder bekende Simon Van Liemt de grenzen wat verder van het origineel. Niettemin kunnen we het smaken. De gekozen standpunten liggen vaak anders dan bij de oorspronkelijke Rik Ringers en sommige close-ups zijn ietwat onverwachts, maar dit geeft het geheel een wat meer eigentijdse aanblik en houdt de actie in het verhaal. De inkleuring is zowel vernieuwend als verwijzend naar de vroege albums.

Alle vertrouwde karakters die opduiken, zien er fris uit. Toch behouden ze hun eigenheid. Geen kopie dus van Tibets Rik, maar een opfrisbeurt met respect voor de meester. En met “fris” bedoelen we niet dat Rik ineens hipsterallures krijgt. Het karakteristieke vestje is dus nog aanwezig.

“Je bent een icoon. Een idool voor de jeugd. Je gaat op je laatste dag toch niet je reputatie te grabbel gooien.” Neen, Rik, dat heb je niet gedaan! Met deze terugkeer naar de jaren 1960 heb je de reeks weer wat zuurstof gegeven. Afwachten of dit recept zal blijven aanslaan, maar nu hebben we ons alvast geamuseerd.

Een kleine opmerking aan de vertalers: Commissaris Baardemakers is in het Nederlands meer gekend om zijn onderzoeken dan om zijn “enquêtes”.

___________________________

___________________________