De Poort Naar De Hemel

Tekenaar: Brunetti Bruno
Scenarist: Fournier Pierre
Uitgever : Dupuis

De poort naar de hemel is een nieuw project van scenarist Pierre Makyo en de Italiaanse tekenaar Eugenio Sicomoro. Beiden werkten eerder al eens samen voor Koud Licht. De poort naar de hemel verschijnt als ‘Vrije Vlucht’ bij Dupuis, maar blijft een flink stuk haperen onder het niveau dat deze collectie meestal wel haalt.
Het verhaal gaat over drie tienermeisjes die hun sombere leventje in probleemgezinnen beu zijn en samen naar het platteland vluchten, waar helaas alweer nieuwe zieke volwassenen naar hun jonge, spichtige lijven staan te gluren. Nu klinkt dat ranziger dan de strip eigenlijk is. Sicomoro – zijn kleurrijke stijl zweeft ergens in het niemandsland tussen Milo Manara en ‘Tiny’ – tekenaar Marcel Marlier – tekent de meisjes als drie lelijke eendjes, en aangezien het verhaal zich in de winter afspeelt, lopen ze gelukkig ook niet de hele tijd in hun ondergoed te paraderen. Maar toch hadden we een onfris gevoel bij deze strip. Dat gekoketteer met tienerzelfmoord, daar moet je als auteur mee oppassen. Een talent als Sofia Coppola kon daar perfect mee overweg in haar prachtfilm The Virgin Suicides , maar Makyo – tenslotte een kerel van dik in de vijftig – slaagt er niet in om geloofwaardig door te dringen in het hoofd van de door hem bedachte getroebleerde bakvissen. En dan is er nog een occult kantje aan de strip, met een geheimzinnig Keltisch heiligdom in de kelder van een landhuis, dat ons ook al niet echt wist te intrigeren. Er komt een vervolg, maar we vrezen dat deze strip nu al is mislukt.

___________________________

___________________________