Jonge Wolven

 

Jonge.Wolven

Tekenaar: Nardo Federico
Scenarist: Folco Michel, Fournier Pierre
Uitgeverij: Ballon Media

Racleterre en Rouergue, 1763. Bij klompenmaker Clovis wordt een zoon geboren, en dan nog een, vervolgens weer een… het is een vijfling, vier jongens en een meisje! Iedereen kijkt ervan op. Ook de kasteelvrouwe komt langs en dringt zich als peetmoeder op van de laatstgeboren zoon Charlemagne. Maar het zit Clovis niet mee. Eerst wordt hij uitgedaagd voor een duel, jaren later wordt hij gebeten door een vermeende dolle koe. De vijfling verliest zijn ouders en wordt bij verschillende familieleden geplaatst. Charlemagne komt op het kasteel terecht. Daar ontbolstert zijn talent om met dieren te kunnen communiceren. Een handigheid voor de hondenkennels die worden ingezet voor de jacht. Maar de vijf laten zich niet zomaar uit elkaar rukken. De blagen, die onderling een eigen taaltje spreken, hebben bloedwraak in hun ogen.

Dit is een moeilijke en de meningen op de redactie liepen uiteen. We zijn helemaal weg van de tekeningen en de keuzes die Italiaan Federico Nardo maakt om interessante perspectieven en standpunten te kiezen. Ook het historisch tijdperk ziet er heel geloofwaardig uit. We hebben weinig moeite om ons te verplaatsen naar het feodale Frankrijk van de achttiende eeuw. Nardo’s realisme bezit een grote leesbaarheid en de expressies van de personages hebben een bepaalde theatrale uitstraling die nog net niet aanschurkt tegen het karikaturale.

Het probleem zit ‘m in het rommelige verhaal van Pierre Makyo, nochtans geen debutant. We hebben de succesroman van Michel Folco niet gelezen en zijn er nochtans zeker van dat Makyo het er lastig mee had om het literaire voorbeeld van niet minder dan zeshonderd pagina’s om te gooien naar een goede strip. Hoewel de vertelling echt wel vlot is te noemen en er veel scènes zijn die het verhaal voortstuwen, dringt het waarom van sommige hoofdstukjes zich op. Wat dragen ze bij, bijvoorbeeld de lange intrige over het duel dat Clovis moet uitvechten? Maar vooral: wat laat Makyo allemaal liggen? Het open einde is al helemaal frustrerend. Geen enkele verhaallijn is afgewerkt. Het vernauwen van de focus naar één personage (Charlemagne) wreekt zich want zo stapelen de losse eindjes zich op. Onze tolerantiedrempel is daar niet op ingesteld.

We hebben daarom voor jou uitgezocht wat er concreet aan scheelt. In de strip wordt namelijk niet duidelijk vermeld dat de twee gebundelde delen eigenlijk een bewerking zijn van de eerste helft van de roman, niet van het volledige verhaal. Er zijn nog twee andere albums gepland, hoewel zowel Folco als Makyo in interviews lieten optekenen dat die vervolgdelen er pas komen als de eerste twee een succes zijn. Van zo’n voorwaarde houden we niet met zo’n einde. Het verhaal gaat in principe dus nog verder. Bovendien schreef Folco nog twee extra romans over dezelfde personages. Dat is allemaal informatie die we missen in deze strip, als introductie op de colofonpagina of op de laatste pagina. Mocht dit niet goed verkopen, wensen we geen uitleg van de uitgeverij te lezen dat het de schuld is van de lezers. Business allemaal goed en wel, maar unfinished business valt niet te vergoelijken.

___________________________

___________________________