De Lachende Politieman

Tekenaar: Viot Martin
Scenarist: Seiter Roger,Sjöwall Maj
Uitgever : Casterman

In een Stockholmse stadsbus vindt de politie acht doden en één zwaargewonde. Allemaal zijn ze neergeschoten met een machinegeweer. Een van de slachtoffers is Äke Stenström, een inspecteur van de afdeling zware misdrijven. Zijn collega’s proberen onder leiding van Martin Beck te achterhalen wie het bloedbad heeft aangericht en waarom.

Tien misdaadromans schreef het Zweedse, umlautige schrijversechtpaar Maj Sjöwall en Per Wahlöö in de jaren 1960 en 1970. Het waren erg geëngageerde boeken die een grote invloed hadden op het werk van latere Scandinavische detectiveschrijvers met zin voor maatschappijkritiek. Zonder Sjöwall en Wahlöö ook geen Stieg Larsson (Millennium – trilogie), Henning Mankell (Wallander) of Arne Dahl, om er maar enkele te noemen.

Roger Seiter is er in zijn stripbewerking in geslaagd de wat onderkoelde vertelstijl van de romans te behouden. De scenarist van onder meer Fog en H.M.S. concentreert zich vooral op het verhaal, waardoor de hoofdpersonages nogal zielloos blijven. Gelukkig is dat verhaal boeiend en spannend genoeg om je er niet te veel aan te storen. Veel actie hoef je niet te verwachten. De Lachende Politieman is een klassieke detective waarin Martin Beck en zijn medewerkers door ondervragingen en deductie achter de waarheid proberen te komen.

Martin Viot, die tot nu toe vooral zijn brood verdiende als illustrator van jeugdboeken, maakt met De Lachende Politieman zijn volwaardig debuut als striptekenaar. Al vinden wij zijn wat karikaturale tekeningen niet zo goed passen bij het verhaal, toch is het een jongeman om in de gaten te houden. De functionele tekenstijl staat volledig ten dienste van het verhaal, maar mist wat karakter.

Hoewel we van het verhaal genoten hebben, vragen we ons wel af wat de meerwaarde van deze stripbewerking is. Roger Seiter volgt het originele verhaal wat te braafjes en de tekeningen van Martin Viot zijn ook niet verrassend genoeg. Niettemin is De Lachende Politieman een aanrader voor liefhebbers van detectiveromans die geen zin of tijd hebben om de romans te lezen. Maar dit is vooral de verdienste van het originele verhaal van Maj Sjöwall en Per Wahlöö. Hopelijk zit er in de aangekondigde verstripping van de Millennium – trilogie van Stieg Larsson wat meer pit.

___________________________