Het Rijk (Lombard)

 

Het.Rijk

Tekenaar: Boiscommun Olivier G.
Scenarist: Runberg Sylvain
Uitgeverij: Lombard

Een verre toekomst. In een post-apocalyptisch landschap herinneren enkel nog een aantal overwoekerde ruïnes aan de menselijke beschaving. Vermenselijkte dieren bevolken voortaan de wereld en leven onder de voortdurende dreiging van andere soorten die plunderend rondtrekken en van natuurrampen die ze toeschrijven aan de door de mens veroorzaakte klimaatproblemen. Die vijandige omgeving vormt een natuurlijke habitat voor huurlingen zoals Isaac, Octavia en Pantacrius. Het trio treedt in dienst van een rijke familie die op weg is naar een mysterieuze tempel. En die tocht is niet zonder gevaar…

Sylvain Runberg geeft met Het Rijk een ecologisch-apocalyptische visie op een door de klimaatverandering overheerste toekomst. Geïnspireerd door Planet of the Apes (een stukgeslagen Eiffeltoren knipoogt opzichtig naar de beroemde scène met het Vrijheidsbeeld) laat hij de dieren evolueren tot mensachtigen die elkaar de duvel aandoen. Het Rijk is daardoor euh… rijk aan bloederige actie, maar blijft jammer genoeg arm aan karakteruitwerking (op de treiterijen van de hautaine dochter van het gezin na misschien). Het verhaal raast goed geolied, maar tegelijk weinig verrassend voorbij, al getuigt de afwikkeling dan weer wel van een stevige portie lef die ons toch ietwat hunkerend doet uitkijken naar het volgende deel.

Olivier Boiscommun, van wiens œuvre we in het Nederlands nog te vaak schandelijk verstoken blijven, levert prachtig en sfeervol tekenwerk af. Qua antropomorfisch dieren uitbeelden zit hij net onder het niveau van een Juanjo Guarnido en het kleurenpalet had wat ons betreft nog wat donkerder en dreigender gemogen, maar vooral de nachtelijke en regenachtige scènes zijn absolute pareltjes. Ook de verwijzingen naar halfvergane landmarks van wat ooit Parijs was, zitten qua stemming precies goed.

Het Rijk, een soort van Gord meets Aberzen, is met zijn sterke fantasy-elementen een atypisch album geworden voor het fonds van Le Lombard, dat eerder bij Delcourt en een vertaaluitgever had thuisgehoord. De actie is net iets te gratuit en de combinatie met de vlakke karakters zorgt ervoor dat deze reeks voor ons (nog?) geen instantklassieker is. En toch. Hoewel bestaande films of stripreeksen nooit ver weg zijn, durft Runberg, mede dankzij de ecologische insteek een stapje verder te gaan (ook interessant: de vermenselijkte dieren zijn voor een keer geen gimmick, maar passen perfect in het verhaal). Die boeiende premisse, samen met de uitstekende tekeningen, doet ons toch het tweede deel — dat volgend jaar de cyclus afsluit — afwachten alvorens een definitief oordeel te vellen.

___________________________

___________________________

___________________________